သုံးႏိုင္ငံေခတ္ (၆၈)

အခန္း(၆၈) "ကန္းနင္"(Gan Ning) ၏ျမင္းသည္ေတာ္တစ္ရာသည္ ေျမာက္ပိုင္းတပ္စခန္းကို စီးနင္းတိုက္ျခင္း။

“က်ိဳးခ်ီ”(Zuo Ci)  သည္ "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) ကိုအ႐ူးလုပ္ျခင္း။

"စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) သည္ ႐ုရႊီတြင္ ကြပ္ကဲေနစဥ္ ဟန္က်ဳံးမွ "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) သည္ စစ္တပ္အင္အား ေလးသိန္းျဖင့္ ဟဲေဖးသို႕ေရာက္လာေၾကာင္းသိရသည္။ ထိုအခါ သေဘၤာအစင္းငါးဆယ္တို႕ကို ဆိပ္ကမ္းတြင္ ေစာင့္ေစကာ "ခ်န္ဝူ"(Chen Wu) ကိုျမစ္ကမ္းတစ္ေလွ်ာက္သြားေစျပီး ေစာင့္ၾကည့္ေစသည္။

"က်န္းေက်ာက္"(Zhang Zhao) မွ

"ေခ်ာင္ေခ်ာင္း(Cao Cao) ရဲ့တပ္ၾကီးခ်ီတက္လာျပီးေနာက္ အနားမယူႏိုင္ေသးခင္ အႏိုင္ယူႏိုင္ရင္ သူတို႕တပ္သားေတြစိတ္ဓာတ္ကိုေလ်ာ့က်ေစမယ္"

"စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) သည္ သူ၏အမႈထမ္းတို႕ကိုၾကည့္ကာ

"ခင္ဗ်ားတို႕ထဲမွာ ဘယ္သူက ေခ်ာင္ေခ်ာင္း(Cao Cao) တပ္ၾကီးကိုအႏိုင္ယူရဲတဲ့သတၱိရွိလဲ"

"လင္ထုံ"(Ling Tong) မွ

"ကြၽန္ေတာ္သြားပါ့မယ္"

"တပ္သားအင္အားဘယ္ေလာက္လိုမလဲ"

"တပ္ဖြဲ႕သံုးေထာင္ဆို လုံေလာက္ပါတယ္"

ထိုအခါ "ကန္းနင္"(Gan Ning) မွ ရုတ္တရတ္ဝင္ေျပာသည္။

"ျမင္းသည္ေတာ္တစ္ရာဆိုလုံေလာက္ျပီပဲ။ ဘာလို႕သံုးေထာင္ေတာင္ ပို႕ဦးမွာလဲ"

"လင္ထုံ"(Ling Tong) သည္ ေဒါသထြက္ျပီး "စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) ၏ေရွ႕တြင္ပင္ ႏွစ္ဦးသားအျငင္းအခုံျဖစ္ၾကသည္။

"စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) မွ

"ေခ်ာင္ေခ်ာင္း(Cao Cao) ရဲ့တပ္ေတြကို တစြတ္ထိုးတိုက္ဖို႕မျဖစ္ႏိုင္ဘူး"

ေနာက္ဆုံးတြင္ "လင္ထုံ"(Ling Tong) အား တပ္သားသံုးေထာင္ေပးကာ ရန္သူကိုေထာက္လွမ္းေစျပီး ရန္သူႏွင့္ရင္ဆိုင္ပါက တိုက္ခိုက္ရန္ အမိန္႕ေပးထားသည္။

"လင္ထုံ"(Ling Tong) သည္ ခ်ီတက္လာျပီးေနာက္မၾကာမီတြင္ပင္ ဖုန္တို႕တေထာင္းေထာင္းထေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ျပီး တပ္ဖြဲ႕ၾကီးတစ္ဖြဲ႕ခ်ီတပ္လာသည္ကိုေတြ႕သည္။ ထိုတပ္မွာ "က်န္းေလ်ာင္"(Zhang Liao) ၏ေရွ႕ေျပးတပ္ျဖစ္ျပီး "လင္ထုံ"(Lin Tong) ႏွင့္ရင္ဆိုင္ေလသည္။ သူတို႕ႏွစ္ဦးသည္ အကြက္ငါးဆယ္ခန္႕တိုက္ျပီးေသာ္လည္း အႏိုင္အရွုံးမေပၚေပ။ ထိုအခါ "စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) သည္ သူ၏စစ္သူၾကီးအတြက္စိုးရိမ္ျပီး "လြီမန္"(Lu Meng) ကိုလႊတ္ကာ "လင္ထုံ"(Ling Tong) ကိုျပန္ေခၚေစသည္။

"လင္ထုံ"(Ling Tong) ျပန္ေရာက္လာေသာအခါ ျပိဳင္ဘက္ျဖစ္ေသာ "ကန္းနင္"(Gan Ning) မွ "စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) ထံသြားျပီး

"အခု ကြၽန္ေတာ့ကို ျမင္းသည္ေတာ္တစ္ရာေပးရင္ ညဘက္မွာ ရန္သူ႕စခန္းကိုဝင္စီးပါ့မယ္။ အကယ္၍ အဖြဲ႕ထဲမွာ တပ္သားတစ္ဦးေသခဲ့ရင္ ကြၽန္ေတာ္ ဘာဆုလာဘ္မွမယူပါဘူး"

"စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) သည္ "ကန္းနင္"(Gan Ning) ၏သတၲိကိုသေဘာက်ကာ တပ္ဖြဲ႕ထဲမွ လက္ေရြးစင္တပ္ဖြဲ႕တို႕ကိုေပးလိုက္သည္။ ထို႕အျပင္ တပ္သားတို႕အား အရက္ပုလင္း ငါးဆယ္ႏွင့္ ၇၅ ေပါင္ရွိေသာ သိုးသားတို႕ျဖင့္ စားေသာက္ပြဲက်င္းပေစသည္။

စခန္းသို႕ျပန္ျပီးေနာက္ "ကန္းနင္"(Gan Ning) သည္ ထိုတပ္သားတို႕ကိုဝိုင္းကာထိုင္ေစသည္။ ထို႕ေနာက္ အရက္ခြက္ႏွစ္ခြက္ကိုေမာ့ေသာက္လိုက္ျပီး

"ေရာင္းရင္းတို႕၊ ဒီညမွာ က်ဳပ္တို႕ရန္သူ႕စခန္းကိုဝင္စီးမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတို႕အရက္ခြက္ကိုျဖည့္ျပီး ဒီတာဝန္အတြက္အင္အားေတြစုထားပါ"

သို႕ေသာ္ တပ္သားတို႕သည္ သူ၏စကားကိုနားမဝင္ပဲ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ေနၾကသည္။

ထိုအေျခအေနကိုျမင္ေသာအခါ "ကန္းနင္"(Gan Ning) သည္ တျခားနည္းျဖင့္ေျပာင္းရန္အတြက္ ဓားကိုထုတ္လိုက္ျပီး

"ခင္ဗ်ားတို႕ေတြ ဘာကိုေစာင့္ေနတာလဲ? ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့က်ဳပ္က က်ဳပ္အသက္ကိုရင္းႏိုင္ရင္ ခင္ဗ်ားတို႕က ဘာလို႕မရင္းႏိုင္ရမွာလဲ"

ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူ၏ေဒါသကိုျမင္ေသာအခါ တပ္သားတို႕လည္း ထျပီး

"ကြၽန္ေတာ္တို႕ အဆုံးစြန္အထိတိုက္ပါ့မယ္"

တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီကို အသားႏွင့္အရက္တို႕ေဝမွ်ျပီး ဗိုက္ျပည့္သည္အထိစားၾကေလသည္။ ထို႕ေနာက္ ႏွစ္ခ်က္တီးလွ်င္ စတင္ရန္စီစဥ္ထားျပီး ဦးထုပ္တို႕တြင္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦးမွတ္မိေစရန္ ငန္းေတာင္ေမႊးကိုတပ္ထားေစသည္။

ထို႕ေနာက္ သံခ်ပ္ကာတို႕ကိုဝတ္ဆင္ျပီး ျမင္းစီးကာ "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) ၏စခန္းသို႕ေရာက္လာသည္။ ထို႕ေနာက္ အတားအဆီးတို႕ကိုေက်ာ္ကာ ေအာ္သံျပဳလိုက္သည္။ သူတို႕သည္ "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) ကိုသတ္ရန္ အလယ္ဗဟိုသို႕သြားသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ခုခံသူတို႕သည္ လွည္းတို႕ျဖင့္ အတားအဆီးသဖြယ္ကာရံထားသျဖင့္ လမ္းရွာမေတြ႕ေပ။ "ကန္းနင္"(Gan Ning) မွာ ရန္သူတို႕ကို ရြပ္ရြပ္ခြၽံခြၽံတိုက္ေသာေၾကာင့္ ရန္သူတို႕မွာေၾကာက္လန္႕ကုန္သည္။ ခုခံသူတို႕မွာ သူတို႕ကိုတိုက္ေသာအဖြဲ႕၏အေရအတြက္ကိုပင္မသိေပ၊ ထို႕ေၾကာင့္ အေျခအေနပိုျပီး ရွုပ္ေထြးကုန္သည္။ "ကန္းနင္"(Gan Ning) ၏တပ္သည္ ျမင္သမွ်ရန္သူတို႕ကို သုတ္သင္ေလသည္။ မၾကာမီတြင္ပင္ တပ္စခန္းအားလုံးမွ ဗုံတို႕တီးကာ အခ်က္ေပးေလသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုအခ်ိန္တြင္ လာတိုက္ေသာသူတို႕မွာ ထြက္ခြာသြားခဲ့ျပီ။

"ကန္းနင္"(Gan Ning) သည္ သူ၏တပ္ဖြဲ႕အနည္းငယ္ျဖင့္ ေတာင္ဘက္တံခါးေပါက္မွာထြက္လာေသာ္လည္း သူ႕ကိုရပ္တန္႕မည့္သူမရွိေပ။ ထို႕ေၾကာင့္ သူ၏စခန္းသို႕ဦးတည္ကာ ျပန္လာခဲ့သည္။ လမ္းတြင္ အကူအညီလိုအပ္ပါက ကူရန္ေရာက္လာေသာ "က်ိဳးထိုက္"(Zhou Tai) ႏွင့္ေတြ႕သည္။ သို႕ေသာ္လည္း သူ၏အကူအညီကို မလိုအပ္ခဲ့ေပ။ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူႏွင့္သူရဲေကာင္းတစ္ရာတို႕သည္ ေအာင္ျမင္စြာျပန္လာခဲ့ေလသည္။

ျမင္းတစ္ေကာင္၊ လူတစ္ေယာက္မွမေသခဲ့ေသာေၾကာင့္ "ကန္းနင္"(Gan Ning) ၏စြမ္းေဆာင္ခ်က္တို႕သည္ စခန္းသို႕ပ်ံ႕ခဲ့သည္။ သူဝင္လာသည္ႏွင့္ ဗုံ၊ ပုေလြတို႕တီးမႈတ္ကာ ေအာ္ဟစ္ၾကသည္။ "စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) ထြက္လာေသာအခါ အကုန္လုံးမွ

"သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစ" ဟုဆိုသည္။

"ကန္းနင္"(Gan Ning) သည္ ျမင္းေပၚမွဆင္းကာ အရိုအေသျပဳသည္။ သခင္ျဖစ္သူကလည္း လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ဆြဲထူကာ

"ခင္ဗ်ားရဲ့တိုက္ခိုက္မႈက ရန္သူေတြကိုတုန္လႈပ္ေစခဲ့တယ္။ ခင္ဗ်ားကိုဒါလုပ္ေဆာင္ဖို႕ခြင့္ျပဳခဲ့တာဟာ ခင္ဗ်ားရဲ့သတၱိကိုျပဖို႕ျဖစ္ျပီး အလဟႆအသက္စြန္႕ဖို႕မဟုတ္ဘူး" ဟုေျပာသည္။

ထို႕ေနာက္ "ကန္းနင္"(Gan Ning) အား ပိုးထည္တစ္ေထာင္ႏွင့္ ဓားေကာင္းအေခ်ာင္းတစ္ရာတို႕ကိုခ်ီးျမင့္သည္။ ထိုအရာအားလုံးတို႕ကို သူ၏တပ္သားတို႕အား ျပန္မွ်ေဝခဲ့ေလ၏။

"စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) သည္ "ကန္းနင္"(Gan Ning) ၏လုပ္ရပ္ကို အင္မတန္မွဂုဏ္ယူေလ၏။

"ေခ်ာင္ေခ်ာင္း(Cao Cao) မွာ က်န္းေလ်ာင္(Zhang Liao) ရွိေပမယ့္ က်ဳပ္မွာလည္း သူ႕ကိုယွဥ္ႏိုင္မယ့္ ဒီကမိတ္ေဆြၾကီး ကန္းနင္(Gan Ning) ရွိပါတယ္"

မၾကာမီတြင္ပင္ "က်န္းေလ်ာင္"(Zhang Liao) ေရာက္လာကာ စိန္ေခၚသည္။ "လင္ထုံ"(Ling Tong) သည္ သူ၏ျပိဳင္ဘက္ေက်ာသြားမည္ကိုမလိုလားေသာေၾကာင့္ သူ႕ကိုထြက္ကာရင္ဆိုင္ခြင့္ျပဳရန္ေတာင္းဆိုသည္။ ခြင့္ျပဳမိန္႕ရေသာအခါ ႐ုရႊီမွတပ္သားငါးေထာင္ႏွင့္ခ်ီတက္သြားသည္။ "စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) ႏွင့္ "ကန္းနင္"(Gan Ning) တို႕သည္ အေျခအေနကိုေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။

တပ္ဖြဲ႕ၾကီးတို႕ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတြ႕ၾကေလသည္။ "က်န္းေလ်ာင္"(Zhang Liao) ၏ေဘးတစ္ဖက္ဆီတြင္ "လီတ်န္"(Li Dian) ႏွင့္ "ယြဲက်င့္"(Yue Jing) တို႕ရွိသည္။ "လင္ထုံ"(Lin Tong) သည္ ဓားကိုကိုင္ျပီးထြက္လာတိုက္သည္။ "က်န္းေလ်ာင္"(Zhang Liao) ၏အမိန္႕ျဖင့္ "ယြဲက်င့္"(Yue Jing) ထြက္လာျပီးရင္ဆိုင္ေလသည္။ ထိုသူႏွစ္ဦးသည္ အတန္ၾကာတိုက္ျပီးေသာ္လည္း အႏိုင္အရွုံးမေပၚေပ။

ထိုတိုက္ပြဲအေၾကာင္းကိုၾကားေသာ "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) သည္ ထြက္လာျပီးျမင္ရေသာတစ္ေနရာမွ ၾကည့္႐ႈေလသည္။ ႏွစ္ဦးလံုးအျပင္းအထန္တိုက္ေနသည္ကို ျမင္ေသာအခါ မသမာေသာနည္းကိုသုံးရန္စီစဥ္သည္။ သူသည္ "ေခ်ာင္႐ိႈ႕"(Cao Xiu) ကိုေခၚျပီး "က်န္းေလ်ာင္"(Zhang Liao) ၏ေနာက္ကြယ္တြင္ေနေစကာ တိတ္တဆိတ္ျမားျဖင့္လွမ္းပစ္ေစသည္။ ထိုျမားသည္ "လင္ထုံ"(Ling Tong) ၏ျမင္းကိုထိမွန္ျပီး ျမင္းမွာေရွ႕ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကိုေျမာက္လိုက္ေသာေၾကာင့္ စီးသူကိုေအာက္ျပဳတ္က်သြားေစသည္။ "ယြဲက်င့္"(Yue Jing) သည္ ျပဳတ္က်သြားေသာသူအား လွံျဖင့္ထိုးမည္ျပဳရာတြင္ ျမားတစ္ေခ်ာင္းက "ယြဲက်င့္"(Yue Jing) ကို ထိမွန္သြားသည္။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္လုံးက ထိုစီးခ်င္းထိုးသည့္သူႏွစ္ဦးအား ကယ္တင္ရန္ထြက္လာသည္။ ေမာင္းတို႕ကိုတီးခတ္ျပီးေနာက္ တိုက္ခိုက္မႈကို ရပ္နားလိုက္သည္။ "လင္ထုံ"(Ling Tong) သည္ စခန္းသို႕ျပန္ကာ သူ၏သခင္အား အေၾကာင္းၾကားသည္။

"စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) - "ခင္ဗ်ားကိုကယ္ခဲ့တဲ့ျမားက ကန္းနင္(Gan Ning) ပစ္လိုက္တာ"

"လင္ထုံ"(Ling Tong) သည္ သူ၏ျပိဳင္ဘက္သို႕လွည့္ကာ အရိုအေသျပဳျပီး

"ခင္ဗ်ားက ကြၽန္ေတာ့ကို ကယ္တင္မယ္လို႕မထင္မွတ္ခဲ့ဘူး"

၎အျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္ ထိုသူႏွစ္ဦးတို႕သည္ ပိုမိုရင္းႏွီးခဲ့သည္။

တျခားတဖက္တြင္မူ "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) မွ "ယြဲက်င့္"(Yue Jing) ၏ဒဏ္ရာကို ကုသေစသည္။ ေနာက္ရက္တြင္ တပ္ခြဲငါးခုျဖင့္ ႐ုရႊီကိုတိုက္ေလသည္။ သူကိုယ္တိုင္မွာမူ အလယ္တပ္ကိုဦးေဆာင္ျပီး ဘယ္ဘက္တြင္ "က်န္းေလ်ာင္"(Zhang Liao) ႏွင့္  "လီတ်န္"(Li Dian) တို႕ရွိကာ ညာဘက္တြင္ "ရႊီဟြမ္"(Xu Huang) ႏွင့္ "ဖန္တဲ"(Pang De) တို႕ရွိေလသည္။ တပ္ခြဲတစ္ခုစီတြင္ အင္အားတစ္ေသာင္းရွိျပီး ျမစ္ကမ္းနားတြင္တိုက္ခိုက္ရန္ ခ်ီတက္သည္။

ထိုတပ္ဖြဲ႕ၾကီးခ်ီတက္လာေသာအခါ ေတာင္ပိုင္းျပည္နယ္၏ေရတပ္သားတို႕သည္ ေၾကာက္လန္႕ကုန္သည္။ "ရႊီရွန္"(Xu Sheng) မွ

"ခင္ဗ်ားတို႕က သခင္ၾကီးေပးတဲ့အစာကိုစားေတာ့ သူ႕တာဝန္ကိုထမ္းရမွာေပါ့။ ဘာကိုေၾကာက္စရာလိုတုန္း"

ထို႕ေၾကာင့္ တပ္သားရာဂဏန္းခန္႕ကို ေလွေပၚသို႕တက္ေစျပီး ျမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္သြားကာ ကမ္းသို႕ကပ္ျပီး "လီတ်န္"(Li Dian) ၏တပ္ဖြဲ႕ႏွင့္ရင္ဆိုင္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သေဘၤာေပၚမွ "တုံးရွီ"(Dong Xi) သည္ ဗုံတို႕ကိုတီးကာအားေပးေနသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မုန္တိုင္းက်ေရာက္ျပီး ျမစ္ေရတို႕သည္ ေတာင္တစ္လုံးခန္႕ျမင့္တက္ခဲ့ေလသည္။ သေဘၤာၾကီးတို႕မွာ လိႈင္းတို႕ပုတ္ခတ္ခံရေသာေၾကာင့္ ေမွာက္လုနီးနီးျဖစ္ကာ တပ္သားတို႕ေၾကာက္ရြံ႕ၾကေလသည္။ ထိုအခါ တပ္သားတို႕သည္ ပိုမိုၾကီးေသာ ကုန္တင္သေဘၤာတို႕ေပၚသို႕တက္ရန္ျပဳသည္။ သို႕ေသာ္လည္း "တုံးရွီ"(Dong Xi) က ဓားကိုဆြဲကာ ထိုထြက္ေျပးရန္ျပဳေသာတပ္သားတစ္ဝက္ကို သတ္လိုက္သည္။

"ငါတို႕က ရန္သူေတြကို ကာကြယ္ဖို႕ဒီမွာေစာင့္ၾကပ္ရမွာ၊ ဒီေနရာကထြက္ျပီး တျခားကိုသြားလို႕မရဘူး"

သို႕ေသာ္လည္း ေလ ပိုမိုျပင္းထန္လာျပီး "တုန္းရွီ"(Dong Xi) သည္လည္း သူ၏လူတို႕ႏွင့္အတူ သေဘၤာေပၚမွျပဳတ္က်ျပီး ေရနစ္သြားသည္။

"ရႊီရွန္"(Xu Sheng) သည္ "လီတ်န္"(Li Dian) ၏တပ္ဖြဲ႕ကိုထိုးေဖာက္ကာ အျပင္းအထန္တိုက္ေလသည္။ တိုက္ပြဲသံတို႕ကိုၾကားေသာ"ခ်န္ဝူ"(Chen Wu) သည္ သူတို႕တပ္ဖြဲ႕တို႕ျဖင့္ ျမစ္ကမ္းနားသို႕ခ်ီတက္လာသည္။ လမ္းတြင္ "ဖန္တဲ"(Pang De) ႏွင့္ရင္ဆိုင္ကာ တိုက္ခိုက္ၾကသည္။ "စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) သည္လည္း "က်ိဳးထိုက္"(Zhou Tai) ႏွင့္အတူ တိုက္ပြဲအတြင္းသို႕ဝင္လာသည္။

သေဘၤာေပၚမွဆင္းကာ "လီတ်န္"(Li Dian) ကိုတိုက္ခဲ့သည့္အဖြဲ႕မွာ ရန္သူတို႕၏ဝန္းရံထားသည္ကိုခံရေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ "စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) မွ ထိုသူတို႕ကိုကယ္တင္ရန္အခ်က္ျပလိုက္သည္။ သို႕ေသာ္လည္း အဆင္မေခ်ာပဲ "စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) ကိုယ္တိုင္ပင္ အဝိုင္းခံရကာ ဒုကၡေရာက္ေနသည္။ ထိုအျခင္းအရာကို "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) ျမင္လွ်င္ "ရႊီခ်ဴ"(Xu Chu) ကိုလႊတ္ျပီး ရန္သူတို႕အခ်င္းခ်င္းမကူညီႏိုင္ရန္ အလယ္တြင္ပိတ္ထားေစသည္။

"က်ိဳးထိုက္"(Zhou Tai) သည္ ရန္သူတို႕ကိုထိုးေဖာက္ျပီး ျမစ္ကမ္းနားသို႕ေရာက္လာသည္။ သို႕ေသာ္လည္း "စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) ၏အရိပ္အေယာင္ကိုမျမင္သျဖင့္ ရန္သူတို႕ကို ဆက္လက္တိုက္ခိုက္သည္။

"သခင္ၾကီးက ဘယ္မွာလဲ"

တပ္သားတို႕သည္ ရန္သူတို႕အထူထပ္ဆုံးေနရာကို လက္ညိႈးညႊန္ေလရာ "က်ိဳးထိုက္"(Zhou Tai) မွာစိတ္ပူသြားျပီး ခ်က္ခ်င္းထြက္သြားသည္။

သူ႕သခင္ၾကီးနားသို႕ေရာက္ေသာအခါတြင္ ေအာ္ေျပာေလသည္။

"သခင္ၾကီး၊ ကြၽန္ေတာ့ေနာက္လိုက္ခဲ့ပါ၊ ကြၽန္ေတာ္ လမ္းဖြင့္ျပီးသြားမယ္"

"က်ိဳးထိုက္"(Zhou Tai) သည္ ရန္သူတို႕ကိုတိုက္ျပီး ျမစ္ကမ္းသို႕ေရာက္လာျပန္သည္။ ေနာက္သို႕လွည့္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ  "စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) ပါမလာေပ။ ထို႕ေၾကာင့္ ေနာက္ျပန္လွည့္ျပီး ရန္သူ႕ၾကားသို႕ဝင္ကာ "စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) နားသို႕သြားရျပန္သည္။

"စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) မွ

"ျမားေတြပစ္ေနေတာ့ က်ဳပ္ထြက္လို႕မရဘူး"

"ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္ေနာက္မွာေနပါ့မယ္။ သခင္ၾကီးက ေရွ႕ကသြားပါ"

"စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) သည္ သူ၏ျမင္းကို အလ်င္အျမန္ေမာင္းႏွင္သည္။ "က်ိဳးထိုက္"(Zhou Tai) သည္လည္း ေနာက္မွလိုက္လာေသာရန္သူတို႕ကို ရင္ဆိုင္သည္။ "က်ိဳးထိုက္"(Zhou Tai) သည္ ဒဏ္ရာေပါင္းမ်ားစြာရျပီး သူ၏ခေမာက္တြင္ ျမားမ်ားထိမွန္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္  "စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) ကို ေဘးကင္းရာသို႕ေခၚလာႏိုင္သည္။ ျမစ္ကမ္းနားသို႕ေရာက္ေသာအခါ "လြီမန္"(Lu Meng) သည္ ေရတပ္အခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေရာက္လာျပီး "စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) ကို သေဘၤာေပၚသို႕ေခၚေဆာင္သြားသည္။

"ငါ က်ိဳးထိုက္(Zhou Tai) အေပၚ ငါ့ကိုကယ္ခဲ့တဲ့ေက်းဇူးေတြရွိတယ္၊ ငါ့ကိုသံုးၾကိမ္သံုးခါေတာင္ကယ္ခဲ့တာ"

"ဒါေပမယ့္ ရႊီရွန္(Xu Sheng) ကိုရန္သူေတြဝိုင္းထားတုန္းပဲ၊ သူ႕ကိုဘယ္လိုကယ္မလဲ"

"က်ိဳးထိုက္"(Zhou Tai) မွ

"ကြၽန္ေတာ္သြားကယ္ပါ့မယ္" ဟုဆိုသည္။

"က်ိဳးထိုက္"(Zhou Tai) သည္ လွံကိုကိုင္ကာ ရန္သူ႕ၾကားသို႕ဝင္ျပီး သူ၏လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ကိုကယ္တင္ခဲ့ေလသည္။ ႏွစ္ဦးလုံးမွာ ဒဏ္ရာအျပင္းအထန္ရခဲ့သည္။

"လြီမန္"(Lu Meng) သည္ သေဘၤာေပၚမွ ရန္သူတို႕အား ျမားတို႕ျဖင့္ပစ္ေစသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦးသည္ သေဘၤာေပၚသို႕တက္ႏိုင္ခဲ့သည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ "ခ်န္ဝူ"(Chen Wu) သည္ "ဖန္တဲ"(Pang De) ၏တပ္ႏွင့္ရင္ဆိုင္ေနသည္။ စစ္တပ္အင္အားနည္းသည့္အျပင္ စစ္ကူလည္းေရာက္မလာေသာေၾကာင့္ သစ္ပင္မ်ားၾကားသို႕ထြက္ေျပးရေလသည္။ သူသည္ထြက္ေျပးရန္ျပဳေသာ္လည္း သစ္ကိုင္းႏွင့္ညွိေနခဲ့ေသာေၾကာင့္ "ဖန္တဲ"(Pang De) မွ လိုက္မွီလာျပီး သတ္လိုက္ေလ၏။

"စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) ထြက္ေျပးသြားသည္ကိုျမင္ေသာအခါ "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) သည္ ျမင္းျဖင့္အလ်င္အျမန္လိုက္သည္။ ထို႕အျပင္ထြက္ေျပးသြားေသာသူတို႕အား ျမားတို႕ျဖင့္ လွမ္းပစ္ေစသည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ "လြီမန္"(Lu Meng) ၏သေဘၤာတြင္ ျမားတို႕ကုန္သြားျပီျဖစ္ျပီး စိတ္ပူပန္ေနခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ ထိုအခ်ိန္တြင္ "စြန္းခ်ဲ႕"(Sun Ce) ၏သားမက္ "လုရႊင့္"(Lu Xun) သည္ သေဘၤာတပ္ၾကီးကိုဦးေဆာင္ကာေရာက္လာသည္။ ထိုစစ္ကူေရတပ္သားတစ္သိန္းတို႕သည္  "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) ၏တပ္ကိုတိုက္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ထို႕ေနာက္ ေျမျပင္သို႕တက္ျပီးရန္သူ႕ေနာက္ကို လိုက္ေလသည္။ ျမင္းေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာကိုဖမ္းစီးရျပီး ရန္သူေပါင္းမ်ားစြာကိုသုတ္သင္ႏိုင္ခဲ့သည္။ "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) ၏တပ္မွာ အေရးနိမ့္ျပီး ဆုတ္ခြာသြားသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ "ခ်န္ဝူ"(Chen Wu) ၏အေလာင္းကိုေတြ႕ေလ၏။

"ခ်န္ဝူ"(Chen Wu) မွာအသတ္ခံရျပီး "တုန္းရွီ"(Dong Xi) မွာေရနစ္ေသဆုံးသြားေၾကာင္းသိေသာ "စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) သည္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ကာ ငိုေလသည္။ လူလႊတ္ျပီး "တုန္းရွီ"(Dong Xi) ၏အေလာင္းကိုရွာေဖြေစရာ ေနာက္ဆုံးတြင္ ရွာေတြ႕ခဲ့ေလသည္။ ေသဆုံးေသာစစ္သူၾကီးႏွစ္ဦးလုံးကို ေကာင္းမြန္စြာ သျဂႋဳဟ္ခဲ့သည္။

"စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) ကိုကယ္တင္ခဲ့ေသာ "က်ိဳးထိုက္"(Zhou Tai) ၏စြမ္းေဆာင္မႈကို ဂုဏ္ျပဳရန္အတြက္ စားေသာက္ပြဲတည္ခင္းျပီး ထိုစားပြဲတြင္ "စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) ကိုယ္တိုင္ "က်ိဳးထိုက္"(Zhou Tai) ကို အရက္ငွဲ႕ေပးခဲ့ျပီး ေပြ႕ဖက္ကာ ငို၏။

"ခင္ဗ်ား ကိုယ့္အသက္ကိုေတာင္ ပဓာနမထားပဲ က်ဳပ္အသက္ကို ႏွစ္ၾကိမ္ႏွစ္ခါေတာင္ကယ္ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားဒဏ္ရာေတြအမ်ားၾကီးရသြားခဲ့တယ္။ အဲ့လိုလူမ်ိဳးကိုကိုယ့္ေသြးသားလိုသေဘာမထားရင္ က်ဳပ္ကဘာျဖစ္သြားမလဲ? ခင္ဗ်ားလိုလူကို က်ဳပ္တပ္ဖြဲ႕ရဲ့အမႈထမ္းအေနနဲ႕ပဲ ထားသင့္ပါ့မလား? ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ရဲ့ဂုဏ္ထူးေဆာင္ဝန္ၾကီးပဲ။ ခင္ဗ်ားနဲ႕က်ဳပ္အတူတူ ေပ်ာ္ရႊင္ဝမ္းနည္းမႈေတြကို မွ်ေဝခံစားမယ္"

ထို႕ေနာက္ "က်ိဳးထိုက္"(Zhou Tai) အားအဝတ္ကိုခြၽတ္ေစကာ ဒဏ္ရာတို႕ကို အျခားလူတို႕အားျပေစ၏။ တစ္ကိုယ္လုံးတြင္ ဓားဒဏ္ရာတို႕ျဖင့္ ျပည့္ေနခဲ့သည္။ "စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) သည္ ဒဏ္ရာတစ္ခုခ်င္းဆီကိုေထာက္ျပကာ မည္သို႕ဒဏ္ရာရခဲ့သည္ကိုေမးေလ၏။ "က်ိဳးထိုက္"(Zhou Tai) ကလည္းေျဖေလသည္။ ဒဏ္ရာတစ္ခုစီတိုင္းအတြက္ အရက္တစ္ခြက္တိုက္ေလရာ ေနာက္ဆုံးတြင္ "က်ိဳးထိုက္"(Zhou Tai) မွာ အရက္မူးသြားခဲ့သည္။ ထို႕ေနာက္ အစိမ္းေရာင္ပိုးထည္အဆင္တန္ဆာကိုလက္ေဆာင္ေပးျပီး ၎တန္ဆာမွာ "က်ိဳးထိုက္"(Zhou Tai) ၏စြမ္းေဆာင္မႈ၏အမွတ္အသားျဖစ္ေၾကာင္းဆိုသည္။

လတစ္လကုန္သြားသည္အထိ တပ္ဖြဲ႕ၾကီးႏွစ္ဖြဲ႕တို႕သည္ ႐ုရႊီတြင္ရွိေနျပီး မည္သူမွ အသာမရေပ။ ထိုအခါ "က်န္းေက်ာက္"(Zhang Zhao) ႏွင့္ "ကူယုံ"(Gu Yong) တို႕မွ

"ေခ်ာင္ေခ်ာင္း(Cao Cao) က အင္အားၾကီးလြန္းတယ္။ သူတို႕ကို အင္အားနဲ႕ပဲျပန္တံု႕ျပန္လို႕မျဖစ္ေသးဘူး။ ဒီအတိုင္းသာဆက္သြားရင္ စစ္သားေတြဆုံးရွုံးဖို႕ပဲရွိမယ္။ ဒီေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးယူသင့္ပါတယ္"

"စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) ကလက္ခံျပီး "ပုက်ီ"(Bu Zhi) ကိုလႊတ္ကာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကမ္းလွမ္းေစသည္။ "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) သည္လည္း ေတာင္ပိုင္းျပည္နယ္ကိုအႏိုင္ရရန္ ခက္ခဲမည္ဟုေတြးကာ လက္ခံလိုက္သည္။

"ခင္ဗ်ားတို႕နယ္စားက အရင္ သူ႕တပ္ေတြကိုဆုတ္သြားမွ က်ဳပ္လည္း ဆုတ္ေပးမယ္"

ထိုအေၾကာင္းကိုျပန္ေျပာျပရာ "စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) သည္ သူ၏တပ္သားအမ်ားစုတို႕ကိုဆုတ္ခြာေစျပီး ႐ုရႊီကိုေစာင့္ၾကပ္ရန္ "က်ိဳးထိုက္"(Zhou Tai) ႏွင့္ "က်န္းခ်င္"(Jiang Qin) တို႕ကိုခ်န္ရစ္ထားခဲ့သည္။

"ေခ်ာင္ရန္"(Cao Ren) ႏွင့္ "က်န္းေလ်ာင္"(Zhang Liao) တို႕ကို ဟဲေဖးတြင္ထားခဲ့ျပီး "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) လည္းျမိဳ႕ေတာ္ ရႊီခ်န္သို႕ျပန္သြားေလ၏။

ျမိဳ႕ေတာ္သို႕ေရာက္ေသာ္ စစ္ဘက္ဆိုင္ရာအရာရွိႏွင့္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရာရွိတို႕က "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) အား ေဝမင္းသားရာထူးကိုယူရန္တိုက္တြန္းၾကသည္။ သို႕ေသာ္ အတြင္းေရးအရာရွိ "ေခြၽ႕ရန္"(Cui Yan) သည္ ၎ကိုအျပင္းအထန္ကန္႕ကြက္ေလ၏။

"ခင္ဗ်ား ရႊင္ယြိ(Xun Yu) ဘယ္လိုေသသြားတယ္ဆိုတာမသိဘူးလား"

"ဒီအခ်ိန္ဒီအခါမွာ ဒီလိုအလုပ္ေတြလုပ္ၾကတယ္! ခင္ဗ်ားတို႕ေတြက တိုင္းျပည္ကိုသစၥာေဖာက္ေနတာပဲ။ ဒီထဲမွာ က်ဳပ္ေတာ့မပါခ်င္ဘူး"

ထိုအေၾကာင္းကို လူအခ်ိဳ႕က "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) အားေျပာေလရာ "ေခြၽ႕ရန္"(Cui Yan) ကို အက်ဥ္းခ်ထားခဲ့ေလ၏။ တရားရုံးတြင္ "ေခြၽ႕ရန္"(Cui Yan) သည္ က်ားတစ္ေကာင္ကဲ့သို႕ရဲရင့္စြာၾကည့္ေလ၏။ ထို႕အျပင္ မုတ္ဆိတ္ကိုပြတ္သပ္ကာ မထီမဲ့ျမင္ေသာအၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္သည္။ "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) ကိုလည္း သစၥာေဖာက္၊ သူပုန္အျဖစ္ဆဲေရးတိုင္းထြာသည္။ တရားသူၾကီးမွ ထိုအေၾကာင္းကို "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) အားတင္ျပရာ "ေခြၽ႕ရန္"(Cui Yan) အား အက်ဥ္းေထာင္ထဲတြင္ပင္ ၾကိမ္ဒဏ္ေပးျပီးသတ္ေစရန္ အမိန္႕ေပးလိုက္သည္။

က်န္းအန္းႏွစ္ ႏွစ္ဆယ့္တစ္ႏွစ္ေျမာက္ ( ေအဒီ ၂၁၆) ငါးလပိုင္းတြင္ မွဴးၾကီးမတ္ၾကီးတို႕သည္ ေပလႊာတြင္ လက္မွတ္မ်ားထိုးျပီး ရွန္ဧကရာဇ္ထံသြားကာ ေတာင္းဆိုၾကသည္။

'ေဝနယ္စားဟာ သူ႕အေရွ႕ကလူေတြထက္ အမ်ားၾကီးစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒီေကာင္းကင္ေအာက္၊ ဒီေျမၾကီးေပၚမွာ ယီယင္(Yi Yin) ေရာ၊ က်ိဳးနယ္စား(Duke of Zhou) ေရာပါ သူ႕ကိုမယွဥ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕ကို ဘုရင္ရာထူးေပးသင့္ပါတယ္'

၎ကိုခြင့္ျပဳခဲ့ျပီး ဧကရာဇ္အမိန္႕ေတာ္ကို နာမည္ၾကီး "က်ဳံးေယာင္"(Zhong Yao) က ေရးခဲ့ေလသည္။

ထိုအမိန္႕ေတာ္ကို "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) သည္ သံုးၾကိမ္သံုးခါျငင္းပယ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီးမွ ေနာက္ဆုံးတြင္လက္ခံလိုက္သည္။ ထိုအခါ "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) သည္ ေဝမင္းသားအမွတ္တံဆိပ္ႏွင့္လုပ္ပိုင္ခြင့္တို႕ကိုရရွိျပီး ၾကိဳးတစ္ဆယ့္ႏွစ္ေခ်ာင္းပါသည့္သရဖူ၊ ျမင္းေျခာက္ေကာင္ဆြဲသည့္ ေရႊလွည္းယာဥ္တို႕ကို ရရွိေလသည္။ ေကာင္းကင္ဘုံ၏သားေတာ္ကဲ့သို႕ သူ၏လွည္းယာဥ္ကို ေခါင္းေလာင္းတို႕တပ္ဆင္ေစကာ သူျဖတ္သြားသည့္အခ်ိန္တြင္ လမ္းတို႕ကိုရွင္းထားေစသည္။ ထို႕အျပင္ ရဲ့ကြၽင္းတြင္ နန္းေတာ္တစ္ခုတည္ေဆာက္ခဲ့သည္။

ထို႕ေနာက္ သူ၏အ႐ိုက္အရာဆက္ခံမည့္သူကို လ်ာထားရန္ျပင္သည္။ သူ၏ဇနီးၾကီး တင္းအမ်ိဳးသမီးတြင္ သားသမီးရတနာ မထြန္းခဲ့ေပ။  က်န္ဇနီးငယ္ လ်ဴအမ်ိဳးသမီးတြင္ "ေခ်ာင္အန္း"(Cao Ang) သားတစ္ေယာက္ရွိျပီး ၎မွာ "က်န္း႐ိႈ႕"(Zhang Xiu) ႏွင့္တိုက္ေသာ ဝမ္ခ်န္စစ္ပြဲတြင္ က်သြားခဲ့သည္။ က်န္ဇနီးျဖစ္သူ ပ်န္းအမ်ိဳးသမီးတြင္ သားေလးဦးရွိျပီး ၎တို႕မွာ "ေခ်ာင္ဖီ"(Cao Pi) ၊ "ေခ်ာင္က်န္း"(Cao Zhang) ၊ "ေခ်ာင္က်ီ"(Cao Zhi) ႏွင့္ "ေခ်ာင္ရွုံ"(Cao Xiong) တို႕ျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သူသည္ ပ်န္းအမ်ိဳးသမီးကို ေဝမိဖုရားအရာေျမႇာက္ခဲ့သည္။

တတိယသား "ေခ်ာင္က်ီ"(Cao Zhi) မွာဉာဏ္ေကာင္းျပီး ကဗ်ာ၊စာေပတို႕တြင္ ထူးခြၽန္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သူ႕အား အ႐ိုက္အရာဆက္ခံေစခ်င္ခဲ့သည္။

ထိုအခါ အၾကီးဆုံးျဖစ္ေသာ "ေခ်ာင္ဖီ"(Cao Pi) သည္ အၾကံေပး "က်ာရႊီ"(Jia Xu) ထံခ်ဥ္းကပ္ကာ တိုင္ပင္သည္။ "က်ာရႊီ"(Jia Xu) သည္လည္း ထိုသို႕ထိုသို႕လုပ္ရန္ေျပာလိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္ "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) စစ္ခ်ီတက္သည့္အခါတိုင္း "ေခ်ာင္ဖီ"(Cao Pi) သည္ ဝမ္းနည္းစြာငိုကာ ႏွုတ္ဆက္ျပီး "ေခ်ာင္က်ီ"(Cao Zhi) မွာမူ ကဗ်ာ၊စာေပတို႕ျဖင့္ေမြ႕ေလ်ာ္ေနခဲ့သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ လူအမ်ားတို႕က "ေခ်ာင္က်ီ"(Cao Zhi) သည္ ပညာထူးခြၽန္ေသာ္လည္း "ေခ်ာင္ဖီ"(Cao Pi) ေလာက္ မိဘကိုမသိတတ္ဟု မွတ္ခ်က္ျပဳၾကသည္။ ထို႕အျပင္ "ေခ်ာင္ဖီ"(Cao Pi) သည္ သူ႕အေဖ၏အေျခြအရံတို႕ကို လာဘ္ထိုးထားျပီး သူ၏ေကာင္းေၾကာင္းတို႕ကို သူ၏ဖခင္ေရွ႕တြင္ ေျပာေစ၏။ ထိုအခါ "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) ၏စိတ္ယိုင္လာခဲ့သည္။

အခ်ိန္အၾကာၾကီးစဥ္းစားျပီးေနာက္ဝယ္ "က်ာရႊီ"(Jia Xu) ကိုေခၚကာ တိုင္ပင္သည္။

"က်ဳပ္ရဲ့အ႐ိုက္အရာအတြက္ ဘယ္သူ႕ကိုလ်ာထားရင္ ေကာင္းမလဲ"

"က်ာရႊီ"(Jia Xu) မွာ ဆိတ္ဆိတ္ေနခဲ့သည္။ "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) က အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိတ္ဆိတ္ေနသနည္းဟုေမး၏။ "ကြၽန္ေတာ္စိတ္ထဲမွာ တစ္ခုေတြးမိလို႕ ခ်က္ခ်င္းျပန္မေျပာႏိုင္ဘူး"

"ဘာေတြးေနတာတုန္း"

"ဖခင္ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းကိုစဥ္းစားေနတာပါ၊ ယြမ္ေရွာက္(Yuan Shao) နဲ႕ လ်ဴေျပာင္း(Liu Biao) ရယ္၊ သူတို႕သားေတြအေၾကာင္းေပါ့"

"ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) သည္ ရယ္ေမာကာ သူ၏သားအၾကီးကို အ႐ိုက္အရာဆက္ခံရန္လ်ာထားလိုက္ေလ၏။

ထိုႏွစ္ေဆာင္းရာသီ ဆယ္လပိုင္းတြင္ ေဝမင္းသားအတြက္ အသစ္ေဆာက္ေသာနန္းေတာ္ၾကီးျပီးဆုံးသြားခဲ့သည္။ ပန္းျခံတို႕တြင္ ရွားပါးေသာ ပန္းမ်ား၊ ထူးျခားေသာသစ္ပင္တို႕ျဖင့္ အလွဆင္ထားသည္။ ေတာင္ပိုင္းျပည္နယ္သို႕သံတမန္တစ္ဦးလႊတ္ျပီး "စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) ႏွင့္ေတြ႕ေစကာ "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) သည္ ဝင္က်ိဳးမွလိေမၼာ္သီးတို႕ကိုအလိုရွိသျဖင့္ သူ႕ကိုလႊတ္လိုက္ေၾကာင္းေျပာသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ "စြန္းခြၽမ္"(Sun Quan) သည္ "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) ႏွင့္ဆက္ဆံေရးေကာင္းေနသျဖင့္ သူ၏ျမိဳ႕မွ လိေမၼာ္သီးသတၱာေလးဆယ္ကိုခူးေစကာ ရဲ့ကြၽင္းသို႕ပို႕ေပးလိုက္သည္။

ထိုသယ္ေဆာင္သူတို႕သည္ လမ္းခရီးတြင္ ပင္ပန္းေသာေၾကာင့္ ေတာင္ကုန္း၏ေတာင္ေျခတြင္ ေခတၱအနားယူၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မ်က္လုံးတစ္ဖက္လပ္္ကာ ေျခတစ္ဖက္မသန္သည့္အျပင္ အျဖဴေရာင္ေခါင္းေဆာင္းေဆာင္းထားျပီး အနက္ေရာင္အဝတ္ဝတ္ဆင္ထားေသာ လူအိုတစ္ေယာက္ေရာက္လာသည္။ ထိုသူသည္ အနားယူေနသည့္လူတို႕ကို ႏွုတ္ဆက္ကာ စကားေျပာသည္။

"အို၊ ခင္ဗ်ားတို႕ဝန္ကေလးမေနဘူးလား? တာအိုဝါဒီကြၽန္ေတာ္လည္း ဝိုင္းကူေပးရင္ မေကာင္းဘူးလား"

သို႕ႏွင့္ ႏွစ္မိုင္ခန္႕အကြာအေဝးအထိ ဝိုင္းသယ္ေပးေလသည္။ ျပီးေနာက္ ထိုဝန္တို႕မွာ နဂိုကထက္ပိုေပါ့သြားသည္ကို သတိျပဳမိသျဖင့္ သံသယျဖစ္ၾကသည္။ ထိုတာအိုပညာရွင္သည္ ထြက္ခြာခါနီးတြင္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူအား စကားသြားေျပာသည္။

"ကြၽန္ေတာ္က ေဝမင္းသားနဲ႕ တစ္ရြာတည္းသားေတြပါ။ ကြၽန္ေတာ့နာမည္က ေက်ာ္ခ်ီ(Zuo Ci) ပါ။ တာအိုပညာရွင္အသိုင္အဝိုင္းထဲမာေတာ့ 'ခ်ိဳနက္' လို႕သိၾကပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႕ခရီးဆုံးသြားရင္ ခင္ဗ်ားတို႕သခင္ၾကီးကို က်ဳပ္ကႏွုတ္ဆက္တယ္လို႕ေျပာေပးပါဦး"

ထို႕ေနာက္ “က်ိဳးခ်ီ”(Zuo Ci)  လည္းထြက္သြားသည္။

ထိုသယ္ေဆာင္သူတို႕သည္ နန္းေတာ္သစ္သို႕ေရာက္ေသာအခါ လိေမၼာ္သီးတို႕ကို "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) အားဆက္သသည္။ "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) သည္ လိေမၼာ္သီးတစ္လုံးကိုခြာလိုက္ရာ အသီးတြင္ အျပင္ခြံသာရွိျပီး အတြင္းသားမရွိေတာ့သည္ကိုေတြ႕သည္။ ထိုထူးဆန္းေသာအျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္ သယ္ေဆာင္လာသူတို႕အား စစ္ေဆးရာ ထူးဆန္းေသာတာအိုပညာရွင္ႏွင့္ေတြ႕ခဲ့ေၾကာင္းေျပာသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ပင္ တံခါးေစာင့္မွ “က်ိဳးခ်ီ”(Zuo Ci)  ဟူေသာတာအိုပညာရွင္ေရာက္လာေၾကာင္းေျပာသည္။

"သူ႕ကို ဝင္ခြင့္ျပဳလိုက္"

"သူက ကြၽန္ေတာ္တို႕လမ္းမွာေတြ႕တဲ့ တာအိုဝါဒီပဲ"

"ခင္ဗ်ား ဘာေမွာ္ပညာေတြသုံးျပီး ဒီအသီးကို ဒီလိုျဖစ္ေအာင္လုပ္လိုက္တာလဲ"

"အဲ့ဒါ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား"

ထို႕ေနာက္ သူသည္ လိေမၼာ္သီးတစ္လုံးကိုခြာလိုက္ရာ အတြင္းသားရွိျပီး အင္မတန္ခ်ိဳေလသည္။ သို႕ေသာ္ "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) ခြာသည့္အခါဝယ္ လိေမၼာ္သီးမွာ အတြင္းသားမပါေပ။ "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) သည္ အံ့ဩသြားျပီး ဧည့္သည္ကိုထိုင္ေစသည္။ “က်ိဳးခ်ီ”(Zuo Ci)  မွ စားစရာတို႕ေတာင္းရာ အရက္ႏွင့္အစားအေသာက္တို႕ကိုျပင္ဆင္ေစသည္။ ထိုတာအိုပညာရွင္သည္ သိုးတစ္ေကာင္လုံးကိုစားျပီး အရက္ကိုေသာက္ေလ၏။ သို႕ေသာ္လည္း မူးသည့္ပုံမေပၚေပ။

"ခင္ဗ်ားက ဘာေမွာ္အစြမ္းနဲ႕ဒီေရာက္လာတာလဲ"

"ကြၽန္ေတာ္က ဆင္းရဲတဲ့တာအိုဝါဒီပါ။ ကြၽန္ေတာ္ ရွဴျပည္နယ္က က်ားလင္ကိုသြားျပီး အဲေမေတာင္မွာ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ တာအိုပညာကိုေလ့လာခဲ့တယ္။ တစ္ေန႕မွာ ကြၽန္ေတာ့အခန္းရဲ့အုတ္နံရံက ကြၽန္ေတာ့နာမည္ကိုေခၚသံၾကားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ၾကည့္ေတာ့ ဘာမွမေတြ႕ဘူး။ ဒုတိယေန႕မွာ ဒါပဲဆက္ျဖစ္ျပန္တယ္။ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ အဲ့လိုပဲဆက္တိုက္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ရုတ္တရတ္ မိုးျခိမ္းသံလိုၾကားလိုက္ျပီး ေက်ာက္ကကြဲအက္သြားျပီးေတာ့ အတြဲသံုးတြဲပါတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုေတြ႕တယ္၊ အဲ့စာအုပ္က 'လွ်ိဳ႕ဝွက္ျခင္းလမ္းစဥ္' ဆိုတဲ့စာအုပ္ပဲ။ ပထမတြဲက 'ေကာင္းကင္ကိုလွ်ိဳ႕ဝွက္ျခင္း' လို႕ေခၚျပီး ဒုတိယတြဲက 'ေျမၾကီးကိုလွ်ိဳ႕ဝွက္ျခင္း' လို႕ေခၚတယ္။ တတိယတြဲကေတာ့ 'လူသားကို လွ်ိဳ႕ဝွက္ျခင္း' လို႕ေခၚတယ္။ ပထမတြဲကေန ကြၽန္ေတာ္ ေလနဲ႕အတူတိမ္ေပၚတက္ႏိုင္ဖို႕သင္ယူခဲ့တယ္။ ဒုတိယအတြဲကေန ေတာင္နဲ႕ေက်ာက္ေတြကိုဖ်က္စီးႏိုင္ဖို႕သင္ခဲ့ျပီး တတိယအတြဲကေန ေရေငြ႕လိုပင္လယ္ေပၚမွာ လြင့္ပ်ံႏိုင္ျပီး ကိုယ္ေပ်ာက္ႏိုင္တဲ့အျပင္ ဓား၊ ဓားေျမာင္စတဲ့ အသြင္မ်ိဳးစုံေျပာင္းႏိုင္ျပီး အေဝးကလူကိုတိုက္ႏိုင္တယ္။ အို၊ မင္းသား က ေအာင္ျမင္မႈရဲ့အထြတ္အထိပ္ကိုေရာက္ခဲ့ျပီပဲ။ ဒါေတြကိုစြန္႕လႊတ္ျပီး ကြၽန္ေတာ့လိုတာအိုပညာကိုေလ့လာပါလား? အဲေမေတာင္ကိုသြားျပီး ကြၽန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားကို အဲ့စာအုပ္ေတြေပးလို႕ရတာေပါ့"

"ကြၽန္ေတာ္ ဒါကိုေတြးျပီးပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ ဘာတတ္ႏိုင္မလဲ။ ဘယ္သူမွအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကိုတာဝန္မယူႏိုင္ဘူး"

"ယီက်ိဳးမွာ မင္းေဆြမင္းမ်ိဳး လ်ဴေဘ့(Liu Bei) ရွိတယ္ေလ။ အုပ္ခ်ဳပ္မႈကို သူ႕ကိုလႊဲလို႕မရဘူးလား။ အဲ့လိုမလုပ္ရင္ေတာ့ တစ္ေန႕မွာ က်ဳပ္ဓားပ်ံလႊတ္ျပီး ခင္ဗ်ားေခါင္းကိုယူရလိမ့္မယ္"

"ခင္ဗ်ားက သူ႕ရဲ့သူလွ်ိဳပဲ။ သူ႕ကိုဖမ္းလိုက္စမ္း!!"

ထို႕ေနာက္ ရယ္ေနသည့္ “က်ိဳးခ်ီ”(Zuo Ci)  အားဖမ္းဆီးျပီး အက်ဥ္းေထာင္ထဲသို႕ထည့္လိုက္သည္။ “က်ိဳးခ်ီ”(Zuo Ci)  ကို ၾကိမ္ဒဏ္ေပးေစသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ၎မွာ မမႈပဲ စိမ္ေျပနေျပအိပ္ေနေလ၏။ ထို႕ေၾကာင့္ "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) မွာေဒါသထြက္သြားျပီး သစ္သားလည္ပင္းစြပ္ကို ျပဳလုပ္ေစကာ “က်ိဳးခ်ီ”(Zuo Ci)  ကိုခ်ည္ေႏွာင္ထားေစသည္။ ထို႕ေနာက္ အေစာင့္တို႕ကိုလႊတ္ကာ ေစာင့္ထားေစ၏။ ထိုလည္ပင္းစြပ္ႏွင့္သံၾကိဳးတို႕သည္ အလိုလိုျပဳတ္သြားသည္ကို ေတြ႕ေလ၏။ တာအိုပညာရွင္မွာ လဲေလ်ာင္းကာ အိပ္ေနသည္။

ထိုတာအိုဝါဒီသည္ အက်ဥ္းေထာင္အတြင္းဝယ္ အစာမရွိ၊ေရမရွိပဲ ခုနစ္ရက္တိတိ ေနခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္လည္း ၎မွာ ပင္ပန္းသည့္ပုံမေပၚပဲ ေျမေပၚတြင္ထိုင္ေနသည္။ ထိုအေၾကာင္းကို "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) အားသတင္းပို႕ရာ အက်ဥ္းသားအား ေရွ႕သို႕ေခၚလာေစ၏။

"က်ဳပ္က အစာမစားပဲ ႏွစ္နဲ႕ခ်ီေနလို႕ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ရက္ထဲမွာ သိုးအေကာင္တစ္ရာစားႏိုင္တယ္"

"ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) သည္ မည္သို႕မွမတတ္ႏိုင္ေပ။

နန္းေတာ္သစ္တြင္ စားေသာက္ပြဲတည္ခင္းသည့္ေန႕တြင္ ဧည့္သည္မ်ားေရာက္လာသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အက်ဥ္းခ်ခံရေသာ တာအိုပညာရွင္ေရာက္လာသည္။ သူသည္ သစ္သားဖိနပ္ကိုစီးထားသည္။ လူအခ်ိဳ႕မွာ အံ့အားသင့္ကုန္သည္။

"အို၊ မင္းသား၊ ဒီေန႕မွာ စားပြဲေပၚမွာစားစရာရွိျပီး ဧည့္သည္ေတြအမ်ားၾကီးရွိတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေလာကက လွပျပီးရွားတဲ့အရာေတြကိုလည္း ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္။ ခင္ဗ်ားမွာ မရွိတာဘာရွိလဲ? အဲ့ဟာကို ကြၽန္ေတာ္ယူေဆာင္ေပးပါ့မယ္"

"က်ဳပ္ ဟင္းရည္တည္ဖို႕ နဂါးအသည္းလိုခ်င္တယ္၊ ဒါကိုခင္ဗ်ားရႏိုင္မလား"

"ဒါ ဘာမ်ားခက္ခက္လို႕လဲ"

ထို႕ေနာက္ တာအိုပညာရွင္သည္ နံရံတြင္ နဂါးပုံဆြဲလိုက္သည္။ သူသည္ အက်ႌစကိုလႈပ္ခါလိုက္ရာ နဂါး၏ဝမ္းဗိုက္မွာပြင့္သြားသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ "က်ိဳးခ်ီ"(Zuo Ci) မွ အသည္းကိုလွမ္းယူလိုက္သည္။ ထိုအသည္းမွာ ေသြးသံတရဲရဲရွိေနေသးသည္။

"ခင္ဗ်ားက အဲ့အသည္းကိုၾကိဳဖြက္ထားတာမဟုတ္လား"

"ဒါဆို ထပ္ဆန္းတာေပါ့။ အခုေဆာင္းရာသီဆိုေတာ့ ပန္းပင္ေတြက ညိႈးႏြမ္းေနျပီ၊ မင္းသားက ဘယ္ပန္းကိုအလိုရွိပါသလဲ။ ကြၽန္ေတာ္ ယူေပးပါမယ္"

"ႏွင္းဆီပန္းလိုခ်င္တယ္"

"လြယ္ပါတယ္"

ထို႕ေနာက္ ဧည့္သည္အမ်ားေရွ႕တြင္ ပန္းအိုးယူလာေစသည္။ တာအိုပညာရွင္သည္ ေရတို႕ပက္ျဖန္းလိုက္ရာ တခဏအတြင္းတြင္ ပန္းႏွစ္ပြင့္ရွိေသာႏွင္းဆီပန္းထြက္လာသည္။ ဧည့္သည္တို႕မွာ အံ့ဩကုန္ျပီး ထိုတာအိုပညာရွင္ကိုထိုင္စရာေနရာေပးျပီး အစားအေသာက္ႏွင့္အရက္ေပးေလသည္။

စားဖိုမွဴးမွ ငါးဟင္းသယ္ေဆာင္လာသည္။

"အေကာင္းဆုံးက စုန္႕ျမစ္ကငါးပဲ"

"မိုင္ငါးရာေဝးတဲ့ေနရာက ငါးကိုဘယ္လိုယူမလဲ"

"မခက္ပါဘူး။ လူတစ္ေယာက္ကို ငါးမွ်ားတံျပင္ခိုင္းျပီး ဒီခန္းမေဆာင္ရဲ့အျပင္က ေရကန္မွာငါးမွ်ားခိုင္းပါ"

ထိုအတိုင္းလုပ္ရာ မၾကာမီတြင္ပင္ ငါးမ်ားေလွကားထစ္ေပၚတြင္ေရာက္လာသည္။

"က်ဳပ္က နဂိုကတည္းက ဒီမွာငါးေတြထည့္ထားတာ"

"အို၊ မင္းသား၊ မုသားမေျပာပါနဲ႕။ ငါးေတြက ပါးဟပ္ႏွစ္ခုပဲရွိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ စုန္႕ျမစ္ကငါးေတြကေတာ့ ပါးဟပ္ေလးခုရွိတယ္"

ထိုငါးတို႕ကိုစစ္ေဆးၾကည့္ရာ ငါးတို႕တြင္ ပါးဟပ္ေလးခုရွိသည္ကိုေတြ႕သည္။

"ဒါကိုခ်က္ဖို႕ ခရမ္းေရာင္ခ်င္းလိုအပ္တယ္"

"ဒါကို ခင္ဗ်ားရယူႏိုင္မလား"

"လြယ္ပါတယ္"

ထို႕ေနာက္ "က်ိဳးခ်ီ"(Zuo Ci) သည္ ေငြေရာင္ပန္းကန္လုံးကိုယူကာ ေရထည့္လိုက္သည္။ မၾကာမီတြင္ပင္ ပန္းကန္လံုးထဲတြင္ ခ်င္းတို႕ျပည့္သြားျပီး ၎ကို "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) အားေပးလိုက္သည္။ "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) သည္ ထိုခ်င္းကိုကိုင္လိုက္ရာ ထိုခ်င္းသည္ စာအုပ္တစ္အုပ္အျဖစ္ေျပာင္းသြားသည္။ ထိုစာအုပ္မွာ "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) ေရးသားသည့္စစ္ဗ်ဴဟာက်မ္းျဖစ္သည္။ ထိုစာအုပ္ကိုဖတ္ၾကည့္ရာ စာလုံးတစ္လုံးမွ မလြဲေပ။

"ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) သည္ အံ့အားသင့္သြားသည္။ "က်ိဳးခ်ီ"(Zuo Ci) သည္ အရက္ခြက္ကိုငဲ့ျပီး "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) အားတိုက္သည္။

"အို၊ မင္းသား၊ ဒါကိုေသာက္ရင္ ႏွစ္တစ္ေထာင္ေနႏိုင္မယ္"

"ခင္ဗ်ားပဲ အရင္ေသာက္ပါ"

ထိုတာအိုပညာရွင္သည္ သူ၏ဆံပင္မွ ေက်ာက္စိမ္းဆံထိုးကိုထုတ္ကာ ၎ကိုအသုံးခ်ျပီး အရက္ကိုႏွစ္ျခမ္းျခမ္းသည့္ပုံျပဳသည္။ ထိုအရက္မွ တစ္ျခမ္းကိုသာေသာက္ျပီး က်န္တစ္ျခမ္းကို "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) အားေပးလိုက္သည္။ သို႕ေသာ္ "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) မွာမေသာက္ေပ။ အရက္ခြက္ကိုေျမာက္ျပီးပစ္လိုက္ရာ ခိုျဖဴအျဖစ္ေျပာင္းသြားျပီး ပ်ံသြားေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ပင္ တာအိုပညာရွင္လည္း ေပ်ာက္သြားသည္။ တံခါးေစာင့္မွ ထိုတာအိုပညာရွင္ထြက္သြားေၾကာင္းေျပာသည္။

"ဒီလိုေမွာ္ပညာရွင္မ်ိဳးကို ေသဒဏ္ေပးရမယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္ မေကာင္းမႈေတြလုပ္လိမ့္မယ္"

"ရႊီခ်ဴ"(Xu Chu) ႏွင့္ လူအေယာက္သံုးရာတို႕သည္ တာအိုပညာရွင္ကိုဖမ္းရန္ ေနာက္မွလိုက္ေလသည္။ သူတို႕သည္ ျမင္းႏွင့္လိုက္ေသာ္လည္း လိုက္မမွီေပ။ ေတာင္ကုန္းနားသို႕ေရာက္ေသာအခါ သိုးေက်ာင္းသားတစ္ဦးသည္ သိုးမ်ားစြာကိုေက်ာင္းေနသည္ကိုေတြ႕သည္။ ထိုေနရာတြင္ပင္ "က်ိဳးခ်ီ"(Zuo Ci) ေပ်ာက္သြားသည္။ ထိုအခါ ေဒါသထြက္ေသာ "ရႊီခ်ဴ"(Xu Chu) သည္ သိုးမ်ားကိုသတ္လိုက္ေလ၏။ သိုးေက်ာင္းသားမွာ ဝမ္းနည္းစြာငိုေလသည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ ေခါင္းျပတ္ေနေသာသိုးမွ ရုတ္သရတ္ ေခါင္းကို ခႏၶာတြင္သြားဆက္ရန္ေျပာသည္။ ထိုအခါ သိုးေက်ာင္းသားမွာေၾကာက္လန္႕ျပီး မ်က္ႏွာကိုအုပ္ကာ ထြက္ေျပးသြားသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သူ၏ေနာက္မွ အသံၾကားလိုက္သည္။

"မေၾကာက္ပါနဲ႕။ မင္းသိုးေတြကိုျပန္ရလိမ့္မယ္"

သိုးေက်ာင္းသား ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ သိုးတို႕သည္ အသက္ျပန္ရွင္ေနသည္ကိုေတြ႕ျပီး "က်ိဳးခ်ီ"(Zuo Ci) ကိုလည္း ေတြ႕သည္။ သိုးေက်ာင္းသားက "က်ိဳးခ်ီ"(Zuo Ci) ကိုေမးေသာ္လည္း ဘာမွျပန္မေျပာေပ။ "က်ိဳးခ်ီ"(Zuo Ci) သည္ ရုတ္တရတ္ ေပ်ာက္သြားေလသည္။

သိုးေက်ာင္းသားသည္ အိမ္သို႕ျပန္ျပီးေနာက္ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကို သူ၏သခင္အားေျပာသည္။ ထိုသခင္ျဖစ္သူမွာ ႏွုတ္မလုံသျဖင့္ ေနာက္ဆုံးတြင္ "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) နားထိေပါက္ၾကားသြားသည္။ ထိုတာအိုပညာရွင္၏ပုံတို႕ကို ေနရာအႏွံ႕တြင္ ခ်ိတ္ထားေစျပီး ဖမ္းဝရမ္းထုတ္လိုက္ေလသည္။

သံုးရက္ၾကာေသာအခါ မ်က္လုံးတစ္ဖက္လပ္္ကာ ေျခတစ္ဖက္မသန္သည့္ အျဖဴေရာင္ေခါင္းေဆာင္းေဆာင္းထားျပီး အနက္ေရာင္အဝတ္ဝတ္ဆင္ကာ သစ္သားဖိနပ္စီးထားေသာလူ အေယာက္ သံုးေလးရာခန္႕ကိုဖမ္းမိသည္။ ထိုသူတို႕၏ပုံသ႑ာန္မွာလည္း "က်ိဳးခ်ီ"(Zuo Ci) ႏွင့္ဆင္တူပင္ျဖစ္သည္။ လမ္းေပၚတြင္ အရွုပ္အေထြးမ်ားျဖစ္ကုန္သည္။ "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) သည္ ေမွာ္ပညာကိုေဖ်ာက္ရန္ ထိုသူတို႕ကို ဝက္ေသြး၊ဆိတ္ေသြးတို႕ျဖင့္ျဖန္းပက္ေစျပီး ျမိဳ႕၏ေတာင္ဘက္ကိုေခၚသြားေစသည္။ ထိုသူတို႕ကိုေခါင္းျဖတ္သတ္လိုက္ေသာအခါ အမည္းေရာင္အခိုးအေငြ႕တို႕ထြက္လာျပီး ေကာင္းကင္ေပၚတက္သြားသည္။ ထိုအေငြ႕မ်ားမွ "က်ိဳးခ်ီ"(Zuo Ci) အျဖစ္ေျပာင္းသြားျပီး ေလေပၚတြင္ၾကိဳးၾကာစီးထားသည္။ ထိုသူမွ လတ္ခုပ္လက္ဝါးတီးလိုက္ျပီး

"ေျမၾကီးကႂကြက္ေတြက ေရႊက်ားေနာက္ကိုလိုက္တယ္။ မနက္မွာ မေကာင္းမႈလုပ္တဲ့လူ မရွိေတာ့ဘူး"

တပ္သားတို႕သည္ ျမားတို႕ျဖင့္လွမ္းပစ္ၾကေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ျပင္းထန္ေသာမုန္တိုင္းတိုက္ျပီး ေက်ာက္တုံးမ်ား၊ သဲမ်ား ပ်ံလြင့္ကုန္သည္။ ေျမျပင္ေပၚတြင္လဲက်ေနေသာအေလာင္းမ်ားသည္ ေခါင္းကိုကိုင္လ်က္ "ေခ်ာင္ေခ်ာင္း"(Cao Cao) နားကိုခ်ဥ္းကပ္ျပီး တိုက္ခိုက္ရန္ျပဳသည္။ အမႈထမ္းတို႕သည္ ေၾကာက္ရြံ႕ျပီး မ်က္လုံးမ်ားကိုအုပ္ထားေလသည္။